Ν. Λυγερός - Τουρκοκρατία εν Κρήτη 1669 - 1913

 

Αυτοί είναι οι γνωστοί και άγνωστοι Κρήτες αγωνιστές του 1821

 

Είναι τόσοι πολλοί οι αγωνιστές της Κρήτης που δεν μπορούν ακόμη να καταγραφούν κι ούτε θα σταθεί αυτό δυνατόν. Κάθε οικογένεια έχει σίγουρα ένα, δύο ή και παραπάνω μέλη της που έλαβαν μέρος στους Κρητικούς αγώνες. Όμως πέρα απ’ αυτό που γνωρίζουμε όλοι λίγο πολύ, υπάρχουν μυριάδες αγωνιστές μας που έλαβαν μέρος στην επανάσταση του 1821, δίπλα στον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, ή τον Δημ. Υψηλάντη.. Ακόμα και στα πλοία των μπουρλοτιέρηδων βρέθηκαν οι Κρήτες αγωνιστές μας. Θαλασσόλυκοι από τη φύση τους και κυρίως της Νοτιοδυτικής Κρήτης σαλπάρισαν στα καράβια του Κανάρη ή των άλλων καραβοκύριδων και αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση των νησιών μας. Μερικούς από τους Κρήτες αγωνιστές γνωστούς και αγνώστους θα αναφέρουμε εδώ με λίγα λόγια για τον καθένα. Έτσι, για να μνημονεύσουμε αυτά τα θεριά του 1821 που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς λεύτεροι σήμερα. ΠΗΓΗ

Αυτοί είναι οι γνωστοί και άγνωστοι Κρήτες αγωνιστές του 1821

Είναι τόσοι πολλοί οι αγωνιστές της Κρήτης που δεν μπορούν ακόμη να καταγραφούν κι ούτε θα σταθεί αυτό δυνατόν. Κάθε οικογένεια έχει σίγουρα ένα, δύο ή και παραπάνω μέλη της που έλαβαν μέρος στους Κρητικούς αγώνες. Όμως πέρα απ’ αυτό που γνωρίζουμε όλοι λίγο πολύ, υπάρχουν μυριάδες αγωνιστές μας που έλαβαν μέρος στην επανάσταση του 1821, δίπλα στον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, ή τον Δημ. Υψηλάντη.. Ακόμα και στα πλοία των μπουρλοτιέρηδων βρέθηκαν οι Κρήτες αγωνιστές μας. Θαλασσόλυκοι από τη φύση τους και κυρίως της Νοτιοδυτικής Κρήτης σαλπάρισαν στα καράβια του Κανάρη ή των άλλων καραβοκύριδων και αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση των νησιών μας. Μερικούς από τους Κρήτες αγωνιστές γνωστούς και αγνώστους θα αναφέρουμε εδώ με λίγα λόγια για τον καθένα. Έτσι, για να μνημονεύσουμε αυτά τα θεριά του 1821 που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς λεύτεροι σήμερα. Αναλυτική παρουσίαση

Η Αγία Παρασκευή στον Τραχινιάκο Καντάνου και η οικογένεια των Τραχινών

Στον πανέμορφο κάμπο της Καντάνου με την πλούσια βλάστηση η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο συνοικισμό (των) Τραχινιάκω(ν), ήταν σε ελεεινή κατάσταση και πλήρη εγκατάλειψη (Τραχινοί ήταν μια μεγάλη Βυζαντινή οικογένεια από τον κλάδο των Σκορδύληδων, που κυριαρχούσαν σε Σφακιά, Σέλινο, ορεινό Αποκόρωνα και Κυδωνία με έντονη δραστηριότητα στα επαναστατικά γεγονότα της Βενετοκρατίας). Εκτός από τα άλλα προβλήματα, τα λιμνάζοντα νερά εμπόδιζαν ακόμη και να μπεις μέσα στην εκκλησία. Έγινε μια πρώτη επέμβαση από την 13η ΕΒΑ, η εκκλησία στερεώθηκε, ο περιβάλλων χώρος ήλθε στο κανονικό του επίπεδο και η εκκλησία έγινε και πάλι λειτουργική, αφού για την απομάκρυνση του νερού έγινε μια ολόκληρη διαδικασία αποστράγγισης στο κοντινό ρέμα. Οι τοιχογραφίες σώζονται, όχι σε καλή κατάσταση, και είναι έργο δυο λαϊκών ζωγράφων της περιοχής, που είχαν επηρεαστεί ισχυρά από το δραστήριο ζωγράφο της εποχής Ιωάννη Παγωμένο στο πρώτο μισό του 14ου αιώνα. ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΙΧΑΛΗ ΑΝΔΡΙΑΝΑΚΗ

 

ΕΠΙΧΩΡΙΑ 1879. ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΔΗΜΟΙ ΤΟΥ ΣΕΛΙΝΟΥ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΡΗΤΗ

Χάρτης με του ς πρώτους δήμους της Κρήτης. Από την εφημερίδα ΚΡΗΤΗ της 29ης Σεπτεμβρίου 1879.

 

 

 

 

 

 

 Οι Δήμοι του Σελίνου σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα

Σύλλογος Επιστημόνων Σελίνου - ΣΕΛΙΝΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940-1941

 

Το αφιέρωμα του Συλλόγου Επιστημόνων Σελίνου για τους θανόντες Σελινιώτες του Ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-41

Γερμανική κατοχή: Κουστογέρακο – Βιάννος

Στις 28 Σεπτεµβρίου 1943 οι Γερµανοί βοµβαρδίζουν και καίνε τα χωριά του Σελίνου Μονή, Λιβαδά και Κουστογέρακο, ένεκα της αντιστασιακής δράσης των κατοίκων τους, φονεύουν δε όποιο βρίσκουν. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1943 μεγάλες δυνάµεις του Γερµανικού στρατού εξορµούν στην περιοχή της Βιάννου. Καίνε, φονεύουν και καταστρέφουν τα πάντα.  Αναλυτική ιστορία των γεγονότων
 

Ο αρχηγός Σελίνου ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ και το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδος

 3/9/1843, ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ 1ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Ο αρχηγός Σελίνου ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ, από την Σπίνα, υπόγραψε μεταξύ των άλλων κινηματιών, που απαιτούσαν από τον βασιλιά Όθωνα, ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ (1790-1860)

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα.

Ο Ιάκωβος Κουμής γεννήθηκε στην Σπίνα Σελίνου το 1790. Έμαθε τα απαραίτητα γράμματα της εποχής, από τον πατέρα του, τον Μάρκο Κουμή (Κουμοδάσκαλο). Η καταγωγή της οικογένειάς του, ανάγεται στους Καντανολαίους του Κουστογέρακου. Μετά την επανάσταση του Καντανόλη (1526-28) και την καταστροφή του Κουστογέρακου, η οικογένεια διώχτηκε και αφού πέρασε από το Προδρόμι, κατέληξε στην Σπίνα. Ήταν εύστροφος, ταχύς στις κινήσεις του, άριστος χρήστης του σπαθιού και του όπλου, πανέμορφος και τολμηρός. Έγινε συναρχηγός Σελύνου, μαζί με τον συμπολεμιστή του, από τον Βληθιά, Τσισκάκη Φραγκιά (Τσισκοφραγκιά). Συναγωνιστής του και ξακουστός, για την υπερφυσική δύναμη, που διέθετε, ήταν ο γαμπρός και χωριανός του Παναγιώτης Κατσίγαρης.

Οι τούρκοι σε αντίποινα, για την δράση του, σκότωσαν την πεθερά του, την γυναίκα του μαζί με το παιδί του, που κρατούσε στην αγκαλιά της. Μετά τις θυσίες αυτές, κυριεύθηκε από μια πολύχρονη και ασταμάτητη εκδικητική μανία, κατά των τούρκων, που θα διαρκέσει μέχρι το τέλος της ζωής του.

Τόσο ο πατέρας του ο Κουμοδάσκαλος, όσο και ο ίδιος, μυήθηκαν στην Φιλική Εταιρεία. Συμμετείχε ενεργά στην πολιορκία και απελευθέρωση του κάστρου της Καντάνου (4 η 6 Ιουνίου 1823), από τον Εμ. Τομπάζη. Με δικό του και πανέξυπνο σχέδιο καταλήφθηκε αναίμακτα το καστρονήσι της Γραμπούσας (2 Αυγ.1825), στην Διοικητική Επιτροπή της οποίας, διετέλεσε και μέλος. Εξορμούσε από την Γραμπούσα και από επαναστατικό λημέρι του Φαραγγιού της Αγ. Ειρήνης και με αιφνιδιαστική τακτική, κατατρόπωνε τους ασύδοτους τούρκους του Σελύνου. Αυτός και οι συναγωνιστές του, ονομάστηκαν τότε « Καλησπέρηδες» η « Γραμπουσιανοί». Συναγωνιστές του ήταν ο Ντιγριντής, ο Πενταρόγιαννης, ο Μαρκέτος, ο Δευκ. Ψαρομίληγγος και άλλοι πολλοί. Μεταξύ των καταδικασθέντων μελών της Δ/κής Επιτροπής της Γραμπούσας, για πειρατεία από τους πρόσφυγες του νησιού, ήταν και ο Ι.Κ. απέφυγε όμως την φυλάκιση με τα άλλα μέλη στην Μάλτα, ντυμένος ως γριά, από τους απεσταλμένους, της Ελλ. Κυβέρνησης. Πολέμησε και μαζί με άλλους Σελυνιώτες, στις μάχες κατά του Κιουταχή στην Αθήνα, κατά του Ιμπραΐμ στον Ναυαρίνο, στα Σάλωνα (Άμφισα), και συμμετείχε ενεργά, στην πολιορκία της Μονεμβασίας (23 Σεπτ.1821). Διετέλεσε Πρόεδρος της μόλις απελευθερωθείσας κοινότητας Κρόϊ (σημερινών Μύλων) στην παραθαλάσσια περιοχή Αργολίδας. Παντρεύτηκε την εξ επιφανούς οικογένειας, Μονεμβασιώτισα Καπιτσίνη, με την οποία απέκτησε μια κόρη, την Ασπασία. Η Ασπασία απέκτησε 16 παιδιά, ένα από τα οποία πολέμησε στην επανάσταση του 1897, στην Κάντανο, ως μέλος της Φοιτητικής Φάλαγγας, για να σκοτωθεί στην συνέχεια, στον Μακεδονικό αγώνα . Στον Ιάκ. Κουμή, απονεμήθηκε, για τις υπηρεσίες του, ο τίτλος, του Ταγματάρχη της Φάλαγγας και ήταν υπασπιστής και συμπολεμιστής του κατόπιν Φρούραρχου της Βουλής των Ελλήνων, Δημ. Καλλέργη. Συμμετείχε ενεργά στην Συνταγματική επανάσταση του 1843κατά του Όθωνα και μάλιστα υπόγραψε μεταξύ των άλλων, το Σύνταγμα του 1843. Τον σκότωσε ύπουλα, ένας Μανιάτης ονόματι Περδικούρης, στους Μολάους, το 1860, ενώ κυνηγούσαν μαζί. ΠΗΓΗ: Ανάρτηση Ευτυχίου Κορκιδάκη

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της «Μάχης της Καντάνου» που την καθιστούν σταθμό για την παγκόσμια ιστορία αντίστασης

 To αναλυτικό άρθρο

Οι μάχες στην περιοχή της Καντάνου (Αγριμοκεφάλα, Φλώρια, Φαράγγι Καντάνου) και η καταστροφή της Καντάνου - Ιστορικά τεκμήρια

 Παρά την έλλειψη όπλων και πυρομαχικών (είχαν κατασχεθεί επί Μεταξά) και την έλλειψη πολλών μάχιμων ανδρών εκτός  Κρήτης (αλβανικό μέτωπο) όπως αναφέρει και το ριζίτικο τραγούδι:

«Χίτλερ να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη

ξαρμάτωτη την εύρηκες και λείπαν τα παιδιά της

στα ξένα πολεμούσανε πάνω στην Αλβανία

Μα πάλη επολεμήσανε»

Οι Κρητικοί πρόβαλαν σθεναρή αντισταση στις Γερμανικές Δυνάμεις συνεπικουρούμενοι από τον τακτικό στρατό των συμμάχων Βρετανών, Αυστραλών, Νεοζηλανδών κλπ.

Ανάμεσα στις ένδοξες μάχες αντίστασης συμπεριλαμβάνονται και οι μάχες στην περιοχή της Καντάνου (Αγριμοκεφάλα, Φλώρια και Φαράγγι Καντάνου) που επέφεραν καθυστέρηση και σοβαρές απώλειες στις Γερμανικές δυνάμεις την περίοδο 21-24 Μαΐου 1941. Ως συνέχεια αυτών των μαχών ακολούθησε η ολοκληρωτική καταστροφή της Καντάνου την 3-6-1941, καταστροφή που καταγράφηκε από τους ίδιους τους Γερμανούς στις τρεις πλάκες (2 ξύλινες και 1 μαρμάρινη) που άφησαν στην Κάντανο. Καταγραφή μοναδική για τα Ναζιστικά δεδομένα αφού πουθενά αλλού δεν άφησαν παρόμοια τεκμήρια.

Επ ευκαιρία της 82^ης επετείου της Μάχης της Κρήτης και σε λίγες ημέρες της καταστροφής της Καντάνου αποδίδουμε ευλαβικά τιμή σε όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν στο βωμό της πατρίδας και της ελευθερίας,  «Πατρός τις και μητρός τις και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερων και αγιότερον εστί η πατρίς», και δημοσιεύουμε χρήσιμο ιστορικό υλικό για να γίνει κτήμα όλων των Καντανιωτών και κατ’ επέκταση των όλων των Ελλήνων και να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για τις επόμενες γενιές αν ποτέ βρεθούν σε παρόμοια θέση και κληθούν να πράξουν το χρέος τους. Ευχαριστούμε την κ. Ιωάννα Δημητριάδου και Κωστή Πετράκη για την ανάρτηση σε σκαναρισμένη μορφή εικόνων του παρακάτω υλικού:

ΒΑΡΔΗ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ: Οι μάχες σε Αγριμοκεφάλα-Φλώρια-Φαράγγι Καντάνου και η καταστροφή της Καντάνου

ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΑΛΑΝΤΙΝΟΥ: Αλληλοσυγκρουόμενα δημοσιεύματα για τη μάχη του Φαραγκιού της Καντάνου  

ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Περιγραφή των γεγονότων

ΦΡΑΓΚΙΟΥΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ: Περιγραφή των γεγονότων 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ευχαριστούμε τον Κ. Πετράκη και όσους συνέβαλαν για την συλλογή του υλικού καθώς επίσης και τους δημιουργούς. Τα πνευματικά δικαιώματα του υλικού αυτού ανήκουν στους δημιουργούς

Οι πεσόντες της Χωροφυλακής στη Μάχη της Κρήτης

 

Οι πεσόντες

Ποιοι ήταν οι Γενίτσαροι της Κρήτης, οι «ξεκουκούλωτοι», οι γερλήδες, οι αδίστακτοι Τουρκοκρητικοί; «Τούτο θα σου πάρω, εκείνο θα μου δώσεις κι αυτό θα μου το χαρίσεις»!

Σαν σήμερα 6-3-1823 η κατ΄ άλλους στις 4-6-1823, λεφτερώθηκε για πρώτη φορά η Κάντανος, αλλά και το Σέλινο, από τους Τούρκους, μετά και από την ασφυκτική πολιορκία του κάστρου και Σεράγιου, από τον Μανώλη Τομπάζη και τους οπλαρχηγούς της περιοχής. Ακολούθησε η μεγάλη σφαγή των αποχωρούντων μουσουλμάνων του Σελίνου, στον Σέμπρωνα. Όμως αυτό που στιγμάτισε μερικώς τα γεγονότα αυτών των ημερών, ήταν ο θάνατος του αιμοσταγούς γενιτσαραγά Καούρη, όπου προσβεβλημένος από την πανούκλα, μόλις τον πληροφόρησαν για την μεγάλη σφαγή, ανασηκώθηκε στους αγκώνες στο επιθανάτιο κρεβάτι του, και αφού ξεστόμισε μια δυνατή και ακροτελεύτια επιθανάτια κραυγή, ξεψύχησε.  

Ένα αναλυτικό άρθρο για τους γενίτσαρους της Κρήτης από τον Αγώνα της Κρήτης
 

Ιστορία της Ιατρικής: Ένα απίθανο ταξίδι στον χρόνο

'Αρθρο του Ι. Στεφανογιάννη 

Κρήτες στην Άλωση της Πόλης Τρίτη 29 Μαΐου 1453

 Η πρώση της Πόλης από τα Χανιώτικα Νέα

Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΑΝ. ΦΟΥΜΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΝΤΑΝΟΣ

 

Ο γιατρός Παναγιώτης Φούμης διορίστηκε στην Κάντανο από την Τουρκική Δ/ση τον Φλεβάρη του 1890 (σύμφωνα με τον Ευτ. Λαμπουσάκη - " Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΣΕΛΙΝΟΥ"- (σελ. 25). Οικοδόμησε μια μεγαλοπρεπή κατοικία, μέρος της οποίας χρησιμοποιούσε και ως Ιατρείο, 600μ Δυτικά και στον δρόμο, προς τον Κουφαλωτό. Το σπίτι του ήταν περιμαντρωμένο με ξερολιθιά, σε μερικά μέρη της οποίας θυμίζουν εξωτερική οχύρωση κάστρου. Βιογραφικά στοιχεία δεν υπάρχουν αρκετά, που να χαρακτηρίζουν την προσωπικότητά του, αλλά και την εν γένει ζωή του. Από τα διασωθέντα τα περισσότερα ανάγονται στον προφορικό λόγο. Αυτό μπορεί να οφείλεται και στον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του, όπου ακόμα και στις μέρες μας έχει μείνει παροιμιώδης...." Του Φούμη θα μοιάσεις...." Ο "καστρικός" τοίχος, που σώζεται μέχρι τις μέρες μας κτίστηκε με αυτεπιστασία του ιδίου και από τις ιατρικές του ανταποδώσεις και θεραπείες, όσων δεν μπορούσαν να πληρώσουν να νοσήλια, που τους ζητούσε. Σε κάθε καντουνόπετρα γωνιακή αλλά και σε κάθε ροδοκάντουνο, ανέβαινε πάνω, για να διαπιστώσει, ότι τοποθετήθηκε καλά και στέρεα, όπως με διαβεβαίωσε ο μακαρίτης ο Λεφτέρης ο Παπαγρηγοράκης. Αλοίμονό του του κτίστη, που κάποια από τις πέτρες κουτσοπατούσε. Για την κυρίως κατοικία του δε , οι κτιστάδες "έφτυναν αίμα" κατά την ντοπιολαλιά, στα απανωσηκώματα, στα κτισίματα και προπάντων χαλικολογήματα των κτισμένων πετρών. Μαχαίρι δεν περνούσε ανάμεσα από τις κτισμένες πέτρες και πριν ακόμη σωβαντιστούν. Στην ιατρική λέγεται ότι ήταν πολύ καλός και έχαιρε της εμπιστοσύνης ολόκληρης της επαρχίας. Μάλιστα συχνά πυκνά, τον καλούσαν, για να προσφέρει τις υπηρεσίες τους, σ΄όλη την επαρχία. Για τον σκοπό αυτό είχε ένα καλό άλογο, που πολύ σύντομα βρισκόταν εκεί που τον είχαν καλέσει. Η αμοιβή του, ήταν, για τα σημερινά δεδομένα υπέρογκη και σχεδόν απαγορευτική, για τους φτωχούς χωρικούς. Σε μια δε περίπτωση, τον κάλεσαν στο Κουστογέρακο, για να θεραπεύσει κάποιον πολύ άρρωστο. Όταν ήρθε η στιγμή να αμειφθεί, ζήτησε από τον πάμπτωχο οικογενειάρχη, ένα ποσό που δεν το είχε. Συμβιβάστηκε όμως ο γιατρός, να του δώσει να πάρει μαζί του 3 κατσίκες. Τις έδεσε ο Φ. με σχοινί και στο σαμάρι του αλόγου του και τραβώντας τις, κίνησε για την Κάντανο. Η υπέρογκη αμοιβή του γιατρού μαθεύτηκε στον "Λάκκο" είναι η πλατεία του οικισμού, και χωρίς να το καλοσκεφτούν δυο συγγενείς του θεραπευμένου, κίνησαν

για την Κάντανο και από κονταρίδες πρωτοπήγαν πριν περάσει ο Φ. και έστησαν σε κατάλληλο σημείο της διαδρομής την ενέδρα τους. Μόλις περνούσε ο γιατρός με τις κατσίκες να ακολουθούν δεμένες, έκοψαν τα σχοινιά και μέχρι να καταλάβει ο Φ. ότι οι κατσίκες ξέμειναν πίσω, οι επιτήδειοι του είδους Κουστογερακιώτες, είχαν εξαφανιστεί με δαύτες. Ο Φ. δεν είχε παντρευτεί, αλλά είχε μια γυναίκα και τον περιποιούνταν και φυσικά ανεχόταν και τις ιδιοτροπίες του. Την εποχή, που ασκούσε ο Φ. το επάγγελμα του γιατρού, ήταν αναγκασμένος να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια, ακόμη και δόντια. Έτσι ένας ασθενής βαρυγγωμώντας από τον πονόδοντο τον επισκέφτηκε και του ζήτησε να τον θεραπεύσει η να τον παουργιάνει κατά το δυνατόν. Έκανε, πως τον εξέτασε και τον οδήγησε έξω από το σπίτι του και κοντά στον πλάτανο που υπήρχε εκεί. Έδεσε το πονηστερό δόντι με μια κλωστή και αφού τον συνεβούλευσε να υμιγονατίσει, δένει την άλλη άκρη της κλωστής σε ένα καρφί, που είχε μπήξει, στο κορμό του πλατάνου και κάπως χαμηλά, μέχρι που πήρε τα μπόσικα. Μετά πήγε από πίσω και κάρφωσε απότομα στον πισινό του δεινοπαθούντα, ένα σουβλί, που είχε γι΄αυτόν τον σκοπό. Ο ταλαίπωρος ο ασθενής, απ΄την σουβλιά εκτινάχτηκε ξεπατώνοντας και το πονηστερό δόντι. Το τάφο του το θυμάμαι. Ήταν ακριβώς από κάτω από το καμπαναριό του Αγίου Μάμα. Μάλιστα είχε έναν ωραιότατο σταυρό από μωσαϊκές ψηφίδες.

ΠΗΓΗ: Δημοσίευση του Ευτυχίου Κορκιδάκη στο facebook.

ΕΔΩ ΥΠΗΡΧΕ Η ΚΑΝΔΑΝΟΣ (audio)

Το ολοκαύτωμα της Κανδάνου μέσα από προφορικές μαρτυρίες.
Το ιστορικό πλαίσιο για τη μάχη της Κρήτης θέτει ο Δρ. Αριστομένης Συγγελάκης.

Το ηχητικό κομμάτι
 

AΓΝΩΣΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΝΟΥ

Δύο πολύτιμα έγγραφα από το  αρχείο του ΣΥΛΛΌΓΟΥ ΟΡΦΑΝΏΝ ΚΑΙ ΠΥΡΟΠΑΘΏΝ ΚΑΝΤΑΝΟΥ, που ιδρύθηκε το 1945 μας παρουσιάζει ο Ευτύχης Κορκιδάκης. Ο  σύλλογος αυτός διαχειρίστηκε, για μεγάλο διάστημα το μετακατοχικό οικοτροφείο στην Κάντανο, όπου φιλοξενήθηκαν ορφανά, από όλη την επαρχία, και από το καζάνι του, που εθελοντικά κάθε μέρα μαγείρευε και άλλη Καντανιώτισα μαγείρισσα, έτρωγαν καθημερινά οι δεινοπαθούσες και οι μη έχουσες στον ήλιο μοίρα,  Καντανιώτικες οικογένειες. Ακόμη το αρχείο αυτό μαζί με τις διάφορες επίσημες εκθέσεις, συνέβαλε, ώστε να οικοδομηθούν 45 κατοικίες (πυρήνες), για τους άστεγους και πληγέντες, περιμετρικά του κεντρικού οικισμού της Καντάνου, με κεφάλαια του Αμερικάνικου σχεδίου Μάρσαλ, που εφαρμόστηκε το 1949 -52 στον τόπο.

Τα έγγραφα αφορούν δύο ενυπόγραφες,  αιτήσεις  με τα οικογενειακά καταστραφέντα (οικογ. Εμμ. Γρυφάκη και Καλαϊτζάκη Ιωάν.)  Δυστυχώς, δεν σώθηκαν όλες οι αιτήσεις. Όσες όμως σώθηκαν (περί τις 70), αποτιμούνται οι οικιακές καταστροφές μετά των αποσκευών τους, συμπληρώνοντας έτσι και αποδεικνύοντας την γενικότερη εικόνα των υλικών καταστροφών της επιδρομής των Γερμανών στην Κάντανο, στις 3-6-1941.

Μάχη της Κρήτης: Το αυτονόητο της ιστορίας των Κρητών

 

Το σχετικό αφιέρωμα στο in.gr

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΔΕΤΟΡΑΚΗΣ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΙΝΟΥ

To κείμενο με την ιστορία του Σελίνου


 Εικόνα από την Wikipedia

Κάντανος 1905

Φωτογραφία της Καντάνου που εκτιμάται ότι είναι του 1905
Το μεγάλο κτίριο είναι αυτό που απόμεινε από το κάστρο Καντάνου μετά την εκκένωση των οθωμανικών στρατευμάτων το 1897. 
Το μικρό κτίριο στα αριστερά είναι μέρος του σημερινού δημοτικού σχολείου. 
Το κτίριο στα δεξιά είναι το πρώην κομητειακό δικαστήριο. Το κύριο κτίριο ήταν το Σώμα της Κυβέρνησης (Seragio), στο οποίο έζησε ο τελευταίος Κυβερνήτης της επαρχίας Σελίνου, ο Σαντάμ Γεννητσαράκης. Ο Γενητσάρακης αργότερα υπηρέτησε ως Δήμαρχος Χανίων και υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κρητικού Κράτους. Μεταξύ του 1897 και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο χώρος, ο οποίος στηρίχθηκε σε ένα μεγάλο Μουσουλμανικό νεκροταφείο (Μεζάρια), καταλήφθηκε από το σταθμό της χωροφυλακής. Ο χώρος είναι πλέον κατειλημμένος από το πρώην Δημαρχείο Καντάνου.
Ενώ δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω γιατί τα βρετανικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά στρατεύματα εμφανίζονται ταυτόχρονα στην εικόνα, πολλοί ντόπιοι Κρητικοί ιστορικοί επιβεβαίωσαν ότι η φωτογραφία λήφθηκε στην Κάντανο με την ευκαιρία των Κρητικών εκλογών το 1905. Τα στρατεύματα απεστάλησαν εκεί για να αποτρέψουν τις φασαρίες μεταξύ υποστηρικτών του πρίγκιπα Γεωργίου, του διορισμένου ευρωπαϊκού Ύπατου Αρμοστή, και του Ελευθέριου Βενιζέλου, του βασικού πολιτικού αντιπάλου του.