Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Καπετάν Ιάκωβο Κουμή

Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον καπετάν Ιάκωβο Κουμή πραγματοποιήθηκε σήμερα στην πλατεία 1866 παρουσία απογόνων  φίλων και μελών της οικογένειας του. Στην εκδήλωση μίλησαν ο Δήμαρχος Χανίων κ. Σημαντηράκης, εκ μέρους της Π.Ε. Χανίων η κ. Μαλανδράκη, ο γλύπτης κ. Παυλάκης και εκ μέρους της οικογένειας ο κ. Κουμής Γεώργιος. 

Για το έργο του καπετάν Ιάκωβου Κουμή μίλησε η φιλόλογος- ιστορικός κ. Αλυγιζάκη Στέλλα. Στο τέλος της εκδήλωσης χωρωδία από το Σέλινο τραγούδησε το  ριζίτικο τραγούδι του καπετάν Κουμή. 

Βιογραφία καπετάν Ιάκωβου Κουμή

 Ο Οπλαρχηγός Ιάκωβος Κουµής γεννήθηκε το ετος 1797 στο ορεινό χωριό Σπινα Σελινου, και από μικρό παιδί είδε το πρόσωπο της Τουρκικής τυραννίας παντού γύρω του… Έτσι, μόλις ανδρώθηκε και µπορουσε να κρατά όπλο εντάχθηκε στις Χαΐνηκες ομάδες του Σελινου. Απο νωρις εντάχτηκε στη Φιλική Εταιρεια, και µε την κήρυξη της Επανάστασης του ’21 έδρασε σε διάφορα µερη της επαρχιας του. Στα 1825 µε μια μικρή ομάδα αγωνιστών κατέλαβαν το μέχρι τότε απόρθητο κάστρο της Γραµπουσας. Λιγο αργότερα, όταν πια έσβησε η Επανάσταση στην Κρήτη, εφυγε για να πολεµήσει τους εχθρούς στην Πάνω Ελλάδα. 

Ήταν παρών στην άλωση της Μονεµβασιάς, στο Ναυαρινο, στη μάχη του Νεόκαστρου, στα Σάλωνα αλλά και στην Αττική, στη μάχη του Φαλήρου στα 1827 δίπλα στον μεγάλο ήρωα και ξακουστό Γεώργιο Καραΐσκάκη. Το µυαλό και η καρδιά του όμως ητανε πάντα στον τόπο του, στην Κρήτη. Την ίδια χρονιά βρέθηκε να πολεμά τους Τουρκους στη Νεάπολη Λασιθιου. 

Το 1830 και ενω η Κρήτη στέναζε ακόμα κάτω από την Τούρκικη τυρρανια του Σουλτάνου, έστειλε επιστολή στους Ναυάρχους των Μεγάλων ∆υνάµεων µε την εκκληση να προστατεψουν τους κατοίκους της Κρητης από τις σφαγες των Τουρκων. Την ιδια χρονιά θα ορισθει ως Μελος της Επιτροπης Κρητικου αγωνα, ενω ενα χρόνο αργότερα θα µεταβει στην ελευθερη πλεον Ελλάδα όπου θα λάβει αρχικά τον βαθµο του Χιλιαρχου στο Άργος και λιγο αργότερα, αυτόν του Ταγµατάρχη της Βασιλικής Φάλαγγας.

Το 1841 θα κατέβει και πάλι στην Κρήτη για να συµµετεχει ως Αρχηγος του τµήµατος Σελινου στη νεα επανάσταση, η οποια όµως ουτε αυτη τελεσφορησε. Εχοντας συνεχως εγνοια την τυχη του Νησιου µας, θα συµµετεχει στην Α’ Εθνικη Συντακτικη Συνελευση στην Αθηνα το 1843-1844 ως ενας απο τους επτά αντιπρόσωπους της Κρητης. Αφιερωσε ολη τη ζωη του παλευοντας για το ποθουµενο, δηλαδη για την Ελευθερια της Πατριδας. Αποχτησε δυο κορες οι οποιες οπως ελεγε ο ιδιος, ηλπιζε κάποτε να τον συγχωρεσουν επειδη τις αφηνε πολυ συχνά µονες χωρις πατερα, κι ετρεχε οπου τον ειχε αναγκη η Πατριδα, στα πεδια των µαχων. Η µοιρα του τον εφερε τελικα αντιµετωπο µε τον χειρότερο εφιαλτη, µε τα αδελφοκτόνα πάθη, την αντιζηλια και το φθόνο, που τον οδηγησαν τελικά σε άδικο θανατο… Εφυγε τελικά από τη ζωη στις 13 Ιουνιου του 1860 χτυπηµενος απο βόλι ελληνικο.