Πολιτιστικός Σύλλογος Καντανιωτών "Η Καντανία". Λίγα λόγια από τον Ε. Κορκίδη και την ιστορική ξενάγηση της 12-8-2023

Πραγματοποιήσαμε χτες την προγραμματισμένη περιήγηση στον ιστορικό λόφο της Καντάνου, υπό την αιγίδα του Π.&Μ.Σ.Καντανιωτων " Καντανία". Πάνω από 25 φιλίστορες, ήταν στην καθιερωμένη ώρα στις σκάλες του τούρκικου τζαμιού και Αγ. Νικολάου. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις γνωριμιών, μοιράστηκαν τα λίγα δυστυχώς φυλλάδια( των 47 σελίδων το κάθε ένα), ανοίγοντας παράλληλα την κουρτίνα της ιστορικής σκηνής, του άϋλου χτες. Υποδυθήκαμε τους Μουσουλμάνους και αφού "πλύναμε τα πόδια μας,", στο σωζόμενο σήμερα Ανανυπτήριο, ανεβήκαμε και "ξυπόλυτοι" εισήλθαμε στο τζαμί....!" Αφού ακούσαμε την προσευχή του χότζα ......Αλαλάϊ.......! αλλάξαμε την ιστορική κουρτίνα και ως χριστιανοί παρατηρήσαμε τις παλιές εικόνες του τέμπλου της πάλαι ποτέ Βυζαντινής τεχνοτροπίας, αποσπασματικά μέρη της οποίας, έχουν αποκαλυφθεί, κάτω από το μουσουλμανικό χρώμα, που τις καλύπτει. Μιλήσαμε νοερά, με τον Μαρίνο Αντύπα και τον Ιωαν. Κονδυλάκη και αφού παρατηρήσαμε τις "Ηχητικές λαΐνες" στην οροφή, εξερχόμενοι σταθήκαμε στον χώρο, όπου υπήρχε ένα μικρό μετακατοχικό χαμηλοτάβανο στο ισόγειο και με όροφο κτίσμα, που φιλοξένησε τα πρώτα μετακατοχικά συσσίτια, τα Προσκοπο-Λυκόπουλα, το 1ο Νηπιαγωγείο, το 1ο Οικοτροφείο, υπό τον Επισ. Ειρηναίο, για να μην παραλείψω, την χρησιμοποίησή του και ως "δημοκρατικό αναμορφωτήριο" των ανεξέλεγκτων Μ.Α.Υ.δων, στα τέλη της 10ετίας του 1940. Ακόμη στον όροφο του κτίσματος αυτού έζησε και μόνασε η μοναχή Πεντάρη, πολλά προσφέρουσα στην αποπεράτωση και λειτουργία ως εκκλησία, στον Ι.Ν. της Ανάληψης. Από το επίκαιρο μπαλκόνι του ενοριακού κέντρου, ανοίξαμε πολλές κουρτίνες της ιστορικής σκηνής της περιοχής, όλων των εποχών, αλλά υποδεικνύοντας παράλληλα και τις ιστορικές τοποθεσίες, στην βουνοσειρά τ΄Αποπηγαδιού και γενικά στον περίγυρο του λεκανοπεδίου. Περιδιαβήκαμε τον χώρο των ανύπαρκτων σήμερα, ερειπίων της Υποδ/σεως Χωρ/κής και αφού εισήλθαμε στους χώρους, του πάλαι ποτέ Εκ. Οικοτροφείου του Ειρηναίου και του Δημοτικού Σχολείου Καντάνου, αντίστοιχα, αναφερθήκαμε τόσο στον πρώτο Εθνικό Ευεργέτη, όσο και σε ένα 2ο, όμοιό του, τον Μιχ. Τσιβουράκη, που έκτισε και φρόντισε να λειτουργήσει το 1ο Ελλην. Σχολείο το 1884. Περιγράψαμε ό,τι γνωρίζουμε για το Τούρκικο Δ/ριο - Σεράγιο και κάστρο της Καντάνου, αναφερθήκαμε στον 1ο απελευθερωτή του Σελύνου, από τους Τούρκους, Εμ. Τομπάζη, την 2η απελευθέρωση του 1968 και στην 3η και οριστική του 1897. Αφού αναφερθήκαμε και στο σημείο, που λήφθηκε η απόφαση, για να αντισταθούν οι Σελινιώτες κατά την εισβολή των γερμ. στο Σέλυνο, όλοι μαζί στην συνέχεια καθίσαμε ομαδικά, υπό τον Πλάτανο, της μικρής πλατείας, εμπεδώνοντας πληρέστερα, τα ξεχασμένα ενθυμήματα και γνωριμίες του ξεχασμένου χτές, φρεσκάροντάς τες, με ότι καλλίτερο, για την περίπτωση, με ένα μεστό χαμόγελο. Ευχαριστώ από καρδιάς, γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσω τόσο ζεστά, αλλά και γιατί εισέπραξα την σ7υνεχώς εκδηλωμένη αποδοχή, από τους φιλίστορες συνοδοιπόρους μου !