“Κλειδί” η σωστή φύλαξη για ποιοτικό ελαιόλαδο

Ο κ. Κυριάκος Αντωνάκης, διευθύνοντας σύμβουλος της “Συνεργατικής Α.Ε.”  επισημαίνει πως: Το ελαιόλαδο έχει τρεις βασικούς εχθρούς:

·         Το φως το ήλιου που αποχρωματίζει το λάδι.

·       Την αυξημένη θερμοκρασία που φέρνει την πιο γρήγορη οξείδωση του.

·         Το οξυγόνο.

Για χρόνια τα βασικά χαρακτηριστικά αναγνώριση της ποιότητας του ελαιολάδου ήταν η οξύτητα που σε μεγάλο βαθμό συνεχίζει ακόμα και σήμερα να αποτελεί το μέτρο σύγκρισης για την ανταμοιβή του παραγωγού και τα “Κ” που επηρεάζονται από το οξυγόνο. Όμως αυτά έχουν αλλάξει:

Πριν από μια τριετία ένας σημαντικός παράγοντας που μπήκε στην αξιολόγηση και στη διαβάθμιση των κατηγοριών ελαιολάδου είναι και τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά δηλαδή η οσμή, η γεύση, ο αποχρωματισμός. Ένα ελαιόλαδο για να χαρακτηρισθεί εξαιρετικά παρθένο δεν αρκεί να είναι κάτω από οκτώ γραμμές (οξύτητα 0,8) αλλά θα πρέπει να πληρεί τους κανόνες και τα όρια που έχουν θεσμοθετηθεί για την οργανοληπτική του αξιολόγηση. Οι περισσότεροι παραγωγοί νομίζουν ότι αποθηκεύοντας το ελαιόλαδο σε μια ανοξείδωτη δεξαμενή έχουν λύσει το πρόβλημα τους και αυτό είναι μεγάλο λάθος. Αν η δεξαμενή δεν είναι γεμάτη ή είναι σε ένα χώρο που δεν είναι δροσερός και το καλοκαίρι γίνεται καμίνι (π.χ. υπόστεγο, αποθήκη με λαμαρίνα) το λάδι “βράζει”, χαλάει και βγαίνει εκτός κατηγορίας έξτρα παρθένου και χάνει στην τιμή του 50 λεπτά και περισσότερο για το κιλό. Επίσης ένα άλλο θέμα είναι η δεξαμενή και το οξυγόνο. Η δεξαμενή πρέπει να είναι και καλά γεμάτη αν κάνω πχ. 5 τόνους λάδι ας έχω μια τριάρα για να αποθηκεύσω τους τρεις τόνους και κάποιες μικρότερες για το υπόλοιπο λάδι.» 

ΠΗΓΗ https://www.haniotika-nea.gr/quot-kleidi-quot-i-sosti-fylaxi-gia-poiotiko-elaiolado/